Kadın ve Hayvan Cinayetleri Sistemden Bağımsız Olarak Düşünülemez!

Son vakitlerde; kendinize, etrafınızdaki insanların davranışlarına ve toplumsal medyadaki yazılara, yorumlara hiç dikkat ettiniz mi? Gergin, daima tehdit altında hisseden, sorunun kaynağından bağımsız olarak nereye saldıracağını şaşırmış, öfkesini boşaltmanın yolunu arayan kalabalıklar…

Nedeni: Olağan olmayanı olağanlaştıran ve sorun yokmuş üzere kabullenmeye yönlendiren manipülasyonlar!

Olay örgüsünün hiç değişmediği her gün, her hafta bir yenisinin eklendiği iki temel gündemimiz var. Biri bayan cinayetleri, başkası ise hayvan cinayetleri… İkisinde de, temel sorun; bir katilin varlığı, geciken yahut hiç verilmeyen cezalar, hatta medyaya yansımadığı sürece olayların normalleştirilmeye çalışılarak üstünün kapatılmaya çalışılması. Sonuç; hayatını kaybeden katili dışarıda gezen bir sürü insan, hayvan ve geride kalan manipüle edilmiş bir şeylerin olağan olmadığının farkında olsa bile elinden bir şey gelmeyen ya da hareketleri engellenmiş haklı olarak öfkeli bir toplum… Pekala, bunu nasıl yapıyorlar?

Bilişsel davranışçı bakış açısı   

   Söylediklerinize dikkat edin; fikirlere dönüşür… 

   Düşüncelerinize dikkat edin; hislerinize dönüşür… 

   Duygularınıza dikkat edin; davranışlarınıza dönüşür… 

   Davranışlarınıza dikkat edin; alışkanlıklarınıza dönüşür… 

   Alışkanlıklarınıza dikkat edin; değerlerinize dönüşür… 

   Değerlerinize dikkat edin; karakterinize dönüşür… 

   Karakterinize dikkat edin; bahtınıza dönüşür…

-Gandhi 

Gandhi’nin kelamlarının bilişsel davranışçı bakış açısının yeterli bir özetini sunduğunu düşünüyorum. Yazgınızı belirleyenin kendiniz olduğunu söylememe gerek yok sanıyorum. Artık buradan yola çıkarak sorunu pekiştiren ve olağanlaştıran süreçleri inceleyelim.

Bilişsel davranışçı bakış açısının temelinde; otomatik fikirler vardır. Bilişsel davranışçı terapilerin kurucusu olarak kabul edilen Beck’e nazaran; otomatik niyetler, doğruluğu gereğince değerlendirilmemiş, kişinin zihninde ani ve otomatik olarak beliren fikir, imaj yahut seslerden biridir. Bireye has tecrübelerle ortaya çıkan bir fikir akışını tanım eder. Araştırmalar sıradan bir insanın 16 saat boyunca zihninden 40.000 niyetin geçtiğini göstermektedir. Niyetlerimiz, her vakit gerçeği yansıtmaz. Beynimiz gerçeği yansıtmayan temaslar kurarak sistematik fikir yanılgıları oluşturur. Elbette ki, bunu yaparken etraftan aldığı bilgileri de kullanır.

– Yeterli hal ve haksız tahrikten indirim aldı. 

– O da o saatte o kıyafetle dışarı çıkmasaymış.

– O da yanlış bir insan seçmiş. Seçmeseymiş.

– Ne yapmış da “adamı” delirtmiş. 

– Öldüren eski sevgilisiymiş. Durup dururken olmaz bu türlü şeyler! 

– Kurbanı nasıl öldürdüğüne dair ayrıntıların en ince detayına kadar verilmesi.

– Olay unutulmaya yüz tutarken verilen geciktirilmiş “formalite” cezalar.

– Şikayetçi olduktan sonra hiçbir tedbir alınmadığından öldürülen kadınlar 

– Aldatılma, terk edilme sonucu işlenen cinayetlerin toplumun bir bölümü tarafından yüceltiliyor olması.

Burada bayan cinayetleri sonucu ortada dolaşan fikir uçuşmalarını ve adeta bir promosyon üzere sunulan “ceza paketlerini” görüyoruz. Sizce, bunları okuyan ve bayana şiddeti legal olarak gören birinin otomatik kanıları ne olur? 

– Nasıl olsa az yatar çıkarım.

– Kaybedecek bir şeyim yok. 

– Lakin o da ile başlayan ve kurbanı suçlamaya yönelik toplumda da karşılık bulan cümleler… 

Peki, bunun sonucunda şiddet gören bayanların otomatik niyetleri ne olur? 

– Can güvenliğim yok. 

– Öldürülürsem yahut şiddet görürsem, fail değil, ben suçlanabilirim.

– Şayet şikayette bulunursam, daha çok sonlanır ve kimse beni korumaz. 

– Geç saatte dışarıdaysam, yakınlarımdan birine pozisyonumu atmalıyım. 

– Geç saatte döneceğim günler giysime dikkat etmeliyim. 

– Boşanamam yahut ayrılamam. Bu onu daha da sinirlendirir. 

Kabullenmeyi istemesek de yasalar ve sistem bizi kabullenmeye zorluyor. Ataerkil, yozlaşmış sistemin ayakta kaldığı yapay bir doğal seçilim sürecinden geçiyoruz ve kimin hayatta kalacağı belirsiz… 

Şimdi de hayvanlara yönelik şiddeti meşrulaştıran- olağanlaştıran hususlara bakalım:

– Kuduz köpek ya da saldırgan köpek X’e saldırdı. Çocuk ağır yaralandı. Haberin sunuluş biçimi bir köpeği katil ilan ederken, sorumluluğu beşerden alıp, köpeğe veriyor. 

– Başıboş köpek tehlike saçtı. 

– Sokak hayvanlarının yeri barınaklardır. Hayır! Sokak hayvanları yoktur. Sokaklar esasen hayvanların ve tüm canlılarındır. Köpekler 15.000 yıl evvel, kediler ise 5000 yıl evvel insan tarafından ve kendi çıkarları için evcilleştirilmiştir. Bu nedenle bu iki hayvan çeşidinin kendi yemeğini bulması ve sıkıntı hava kurallarına dayanması çok düşük bir ihtimaldir ve bunun sorumluluğu beşere aittir. 

– Köpek yahut kediden “korktuğu için” şiddet gösterdi. Burada da şiddetin olağanlaştırmaya çalışıldığını görüyoruz. Hayvanlardan korkmak, yaklaşamamak bir fobidir ve tedavisi de mevcuttur. Hayvanlarla daha evvel yakın münasebet kurmamış yahut kurduğunda makus bir tecrübeyle karşılaşmış olan bireylerde yahut küçükken ebeveynlerinde hayvan fobisi olan çocukluk geçirmiş bireylerde görülebilir. Lakin bir canlıya bunun sonucunda şiddet göstermek “normal” değildir ve kabul edilemez. Fobi sebepli kaçabilirsiniz yahut yaklaşmayı tercih etmeyebilirsiniz. Şiddet antisosyal bir eğilimdir. 

Şimdi de bu unsurlara maruz kalan birinin aklından geçen otomatik niyetlere bakalım:

– Bana da saldırabilir. Çocuğuma da saldırabilir. O vakit savunmaya geçmeliyim. (İnsanın savunmaya geçeceği en hassas olduğu nokta çocuğudur ve maalesef ki haberler de buradan vuruyor ve düşünmeden içgüdüsel olarak savunmaya geçilmesine sebep oluyor.)

– Zati hayvanları sevmiyorum ve korkuyorum. Hepsi toplatılsın. 

– Şayet bir canlıya ziyan vermekten haz duyuyorsa, nasıl olsa cezası yok. Öldürme hazzını bu formda bastırabilirim diye düşünebilir. (Tabii sonrasında bir insana zarar vermeyeceğinin bir garantisi de yok.) 

Hayvanların temel gereksinimleri tıpkı bizde de olduğu üzere beslenme, barınma ve inançta olmaktır. Şu anda aklınızdan “ama saldırıyor” “zarar veriyorlar” diye geçiyor olabilir. Lakin bu sebep değil bir sonuçtur. Kısırlaştırılmayan, kâfi beslenemeyen ve daima itilip kakılan hayvan saldırgan ve hudutlu olur. Bunun da sorumluluğu biz de ve belediyelerdedir. “ Öldürme Yaşat!” mottosunun benimsenmesi dileğiyle…

Yukarıda bahsettiğimiz gündem bahisleri son derece makûs ve şiddet içeren durumlardır. Bilişsel davranışçı terapilerde, fobi üzere korkulan, kaçınılan olayın alarm durumundan çıkması ve tehlike arz etmediğine dair bir niyetin yerleşip obje yahut durumla ilgili olağanlık algısının oluşması için “Maruz Bırakma” dediğimiz teknik uygulanır. Danışanlar en az rahatsız olacakları düzeyden, en fazla rahatsız olacakları düzeye kadar fobik duruma maruz bırakılırlar ve vakitle korkulan olay ya da obje bir tehlike ve alarm durumu olmaktan çıkar. Haberlerde de maruz bırakma durumu kelam konusu. Lakin burada maruz kaldığımız olaylar aslında bizde alarm durumu yaratması gereken durumlar olmakta. Olağan olmadığının farkındayız. Ancak normalleştirilmesine de mani olamıyoruz. Lakin artık fark etme zamanı…

Hayvanlarla, bayanları bir tutarak yazmış diyecek olanlarınız olabilir. Lakin burada dikkat edilmesi gereken şey, hepimizin bir canlı olduğu ve bayan da olsak hayvan da olsak maddelerden ve sistemden kaynaklanan problemler sebebiyle ziyan görüyor ve öldürülüyor olduğumuz… Bu ülkede çocuk, bayan ve hayvan olmanın zorluğu asıl odak noktası olmalı. Bayanların ataerkil mevt kamplarından, hayvanların da tıpkı bir mezbahayı andıran vefat barınaklarından kurtulması dileğiyle… Tek başımıza elimizden bir şey gelmiyor üzere görünebilir. Lakin daima birlikte hareket etmek sistemi değiştirmenin en büyük adımıdır. 

Bu yazıyı bana bir canlıyı ayırmadan sevmenin ne demek olduğunu öğreten, konutumuzun çocukları; Bitter, Köpük, Latte, Ponpon, Sakız ve Çıtır’a ithaf ediyorum…

Instagram